این نوشتار، با بهرهگیری از نظریههای زیگموند فروید و کارل یونگ، به بررسی روانشناختی شخصیت سیاوش در شاهنامة فردوسی میپردازد؛ سیاوش دوران کودکی خود را در پرتو سرپرستی و آموزشهای رستم، سپری میکند. با مطالعة ساختار توصیفی روان سیاوش، خصیصههای اخلاقمداری و عواطف غایی انسانی در وجود او به وضوح دیده میشود. این امر شاید از «فراخود» و فعالیت عالی آن در وجود سیاوش نشأت گرفته است، بر خلاف پدرش، کیکاوس که او زیر سیطرة مطلق «نهاد» است. آموزههای تعلیم و تربیت و فرهنگ خودمان با استناد به قرآن، از فراخود به «نفس لوامه» و از نهاد به «نفس اماره» تعبیر میکند. در این پژوهش مطابق با نظریات یونگ، درونگرایی سیاوش در شاهنامه طرح و اثبات شده است که از این منظر، سیاوش از خشونت و جنگ بیزار و جلوهای کامل از انسان معتدل و حتی آرمانی اخلاقی است و نیز به شباهت و اشتراک شخصیت سیاوش با همتایان خود در اساطیر ملل دیگر اشارت شده است و مقولههای روانشناسی مانند کهنالگوی گیاه ـ خدا، خورشید ـ خدا، مادر ـ زمین و تولد دوباره طرح و به تفصیل بیان شده است و این فرضیه طرح شده است که سیاوش نمودگار و مظهر خورشید و نور و گرما که از ویژگیهای اساطیری باستان هستند نیز تلقی میشود.
نصراللهی, یدالله و جنگلی, عاطفه . (1392). بررسی روانشناختی داستان سیاوش. زبان و ادب فارسی (نشریه سابق دانشکده ادبیات دانشگاه تبریز), 66(227), 137-162.
MLA
نصراللهی, یدالله , و جنگلی, عاطفه . "بررسی روانشناختی داستان سیاوش", زبان و ادب فارسی (نشریه سابق دانشکده ادبیات دانشگاه تبریز), 66, 227, 1392, 137-162.
HARVARD
نصراللهی, یدالله, جنگلی, عاطفه. (1392). 'بررسی روانشناختی داستان سیاوش', زبان و ادب فارسی (نشریه سابق دانشکده ادبیات دانشگاه تبریز), 66(227), pp. 137-162.
CHICAGO
یدالله نصراللهی و عاطفه جنگلی, "بررسی روانشناختی داستان سیاوش," زبان و ادب فارسی (نشریه سابق دانشکده ادبیات دانشگاه تبریز), 66 227 (1392): 137-162,
VANCOUVER
نصراللهی, یدالله, جنگلی, عاطفه. بررسی روانشناختی داستان سیاوش. زبان و ادب فارسی (نشریه سابق دانشکده ادبیات دانشگاه تبریز), 1392; 66(227): 137-162.
', './data/perlit/coversheet/cover_fa.jpg'))
