نوع مقاله : علمی- پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری زبان وادبیات فارسی واحد خدابنده، ایران

2 استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ابهر، ایران

3 استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خدابنده، ایران

چکیده

پایان‌بندی از مباحث مهم روایت‌شناسی است. ابهام‌ و ساختار پیچیدۀ داستان پست‌مدرن به تبعیت از فرم، به پایان‌بندی‌های مختلفی می‌انجامد که درک و دریافت نتایج برای مخاطب، گیج‌کننده و بهت‌آور است. در ادبیات‌داستانی‌نوین، بیژن‌نجدی با شکستن فرم و ساختار کلاسیک، اقدام به خلق آثاری نموده، که به انواع فرجام منتهی شده است که اشکال آن به ‌صورت چرخشی یا دورانی، فرجام چند‌گانه، موازی یا هم‌سو، پایان‌ بی‌پایان، کاذب، باز، قطعی، پیشنهادی و ... است. به‌کارگیری این تکنیک‌های‌نوین درپایان‌بندی‌های داستان توسط بیژن‌نجدی نه‌تنها به جذابیت و تنوع آثار او کمک قابل ملاحظه‌ای کرده است بل‌که نشان از خلاقیت‌هنری و توان بالای نویسندگی او دارد به گونه‌ای که در هر داستانش نمونه‌ای متفاوت از این اشکال دیده می‌شود. از این رهگذر، پژوهش حاضر با هدف تبیین انواع پایان‌بندی در رمان‌های پست‌مدرن نجدی، به روش توصیفی- تحلیلی، به مطالعه موردی داستان‌های دو مجموعه یوزپلنگانی که با من دویده اند- دوباره از همان خیابان‌ها می‌پردازد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

The use of fate in Bijan Najdi's modernist stories

نویسندگان [English]

  • ali keshavarz gadimi 1
  • javad taheri 2
  • lida namdar 3

1 PhD student in Persian language and literature, Khodabandeh branch.Iran

2 Assistant Professor, Department of Persian Language and Literature, Islamic Azad University, Abhar Branch, Iran

3 Assistant Professor, Department of Persian Language and Literature, Islamic Azad University, Khodabandeh Branch, Iran

چکیده [English]

Conclusion is one of the most important topics in narratology. The ambiguity and complex structure of the postmodern story, following the form, leads to various conclusions that make the understanding and reception of the results confusing and optimistic for the audience. In modern fiction, Bijan Najdi has created works by breaking the classical form and structure, which has led to various types of endings, which are in the form of rotation or rotation, multiple endings, parallel or parallel, endless end, false, open, definite, proposed for you. The use of these new techniques in the endings of the story by Bijan Najdi has not only contributed significantly to the attractiveness and variety of his works, but also shows his artistic creativity and high writing ability, so that in each of his stories, different examples of these forms can be seen. In this way, the present study, with the aim of explaining the types of endings in Najdi's postmodern novels, descriptively-analytically studies the stories of two groups of cheetahs that ran with me again from the same streets.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Termination
  • multiple
  • circular
  • false
  • parallel
  1. اخوت، احمد (1371). دستور زبان داستان، اصفهان: نشر فردا.
  2. اسماعیل‎لو، صدیقه (1383). چگونه داستان بنویسیم، تهران: نگاه.
  3. بیشاپ، لئونارد (1390). درس هایی دربارۀ داستاننویسی به ضمیمۀ مصاحبۀ ایزاک سینگر و جوزف هیلر، ترجمۀ محسین سلیمانی، تهران: سوره مهر.
  4. پارسی‎نژاد، کامران (1378). ساختار و عناصر داستان، تهران: حوزۀ هنر.
  5. پاینده، حسین (1390). داستان کوتاه در ایران (جلد سوم: داستانهای پستمدرن)، چاپ اول، تهران: نیلوفر.
  6. پاینده، حسین (1383). مدرنیسم و پسامدرنیسم در رمان، چاپ اول، تهران: روزنگار.
  7. تدینی، منصوره (1388). پسامدرنیسم در ادبیات داستانی ایران، چاپ اول، تهران: علم.
  8. تسلیمی، علی (1383). گزارههایی در ادبیات معاصر ایران (داستان پیشامدرن، مدرن، پسامدرن)، چاپ اول، تهران: اختران.
  9. کرسی، نانسی (1387). شروع، میانه، پایان. ترجمۀ نیلوفر اربابی، چاپ‎اول، اهواز: رسش.
  10. لاج، دیوید (1388). هنر داستاننویسی، ترجمۀرضا رضایی، تهران: نی
  11. لوئیس، بری (1383). پستمدرنیسم و ادبیات در مدرنیسم و پسامدرنیسم در رمان، ترجمۀ حسین پاینده، تهران، روزنگار.
  12. مستور، مصطفی (1386). مبانی داستان کوتاه، تهران: مرکز.
  13. مهدی‎پور‎ عمرانی، روح‎الله (1386). آموزش داستاننویسی، تهران: تیرگان.
  14. میر‎صادقی، جمال (1387). راهنمای داستاننویسی، تهران: سخن.
  15. میر‎عابدینی، حسن (1383). صد سال داستاننویسی در ایران جلد 1 و 2، تهران: چشمه.
  16. نایت، دیمن (1389). خلق داستان کوتاه، ترجمۀ آراز باسقیان، چاپ اول، تهران: افراز.
  17. نجدی، بیژن (1397). یوزپلنگانی که با من دویدهاند، چاپ سی و هفتم، تهران: مرکز.
  18. نجدی، بیژن (1397). دوباره از همان خیابانها، چاپ پانزدهم چاپ پانزدهم، تهران: مرکز.
  19. وارد، گلن (1389). پستمدرنیسم، ترجمۀ قادر فخر رنجبری و ابوذر کرمی، تهران: ماهی.
  20. وو، پاتریشیا (1383). مدرنیسم و پسامدرنیسم در مدرنیسم و پسامدرنیسم در رمان، ترجمۀ حسین پاینده، تهران: روزنگار.
  21. وو، پاتریشیا (1383). فرا داستان، ترجمۀ شهریار وقفی پور، چاپ اول، تهران: مرکز.

 

مقالات

  1. تدینی، منصوره (1388). «تولد دوبارۀ یک فرا داستان (بررسی پسامدرنیسم در دو داستان کوتاه از ابوتراب خسروی)». نقد ادبی. شماره 2. صص 63-82.
  2. تسلیمی، علی (1383). «کاربست رویکرد پسامدرن در داستان». فصلنامه پژوهشهای ادبی. شماره 6. صص 33-44.
  3. حاجی‎زاده، فرخنده (1380). «داستان امروز مدرن و پسامدرن». نشریۀ فرهنگ و هنر ادبیات داستانی. شماره 57. صص 22-24.
  4. حجازی، لیلا و پروین قاسمی (1390). «نگاهی به ویژگی‎های پست مدرنیستی در داستان ناتمام (A+B) بیژن نجدی». مجلۀ بوستان ادب شیراز، شماره 1، سال سوم، صص 99-124.
  5. صدیقی، علی‎رضا، مهدی سعیدی (1388). «اسباب و صور ابهام در داستان‎های بیژن نجدی». پژوهش زبان و ادب فارسی. شماره 12. صص 143-160.
  6. ریزه‎وندی، سمیرا (1391). «پایان‎بندی در رمان‎‎های‎پست‎مدرن». استاد راهنما پارسا یعقوبی جنبه‎‎سرائی. دانشگاه کردستان، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، پایان‎نامه کارشناسی ارشد.
  7. باقی‎نژاد، عباس (1396). «بیژن نجدی و بدعت در زبان داستان». دانشگاه تبریز، نشریه سابق دانشکده ادبیات، شماره مسلسل 235. صص 1-16.
  8. بویری، عاطفه (1397). «بررسی و تحلیل دو عنصر شروع و پایان‎بندی در داستان‎های کوتاه فارسی؛ از انقلاب تا پایان دهۀ 80». استاد راهنما منوچهر جوکار. دانشگاه شهید چمران اهواز، دانشکده ادبیات وعلوم انسانی. پایان‎نامه کارشناسی ارشد.
  9. http://dx.doi.org/10.22034/perlit.2022.47144.3120