آیدنلو، سجاد. (1390)، دفتر خسروان (برگزیده شاهنامه فردوسی)، چ اول، تهران: سخن.
آیدنلو، سجاد؛ و ناصر علیزاده. (1385)، «بازشناسی مضمون حماسی-اساطیری "رویارویی پدر و پسر" در روایتی از تذکرهالاولیاء»، فصلنامه پژوهشهای ادبی، ش12 و 13، ص191-208.
آیدنلو، سجاد؛ (1388)، «هفتخان پهلوان»، نثرپژوهی ادب فارسی، ش23، ص1-28.
اتحاد، هوشنگ. (1387)، پژوهشگران معاصر ایران، ج12، چ اول، تهران: فرهنگ معاصر.
احمدی، بابک. (1395)، ساختار و تأویل متن، چ هجدهم، تهران: مرکز.
اخوانثالث، مهدی. (1376)، «اوزان مثنویها»، بدعتها و بدایع نیما یوشیج، تهران: زمستان، ص323-337.
ارسطو. (1387)، «فنّ شعر»، ارسطو و فنّ شعر، تألیف و ترجمه عبدالحسین زرینکوب، چ ششم، تهران: امیرکبیر.
اسلامی ندوشن، محمدعلی. (1352)، «حماسة انسان کامل در مثنوی مولانا»، مجله نگین، ش106، ص11-14.
براهنی، رضا. (1344)، طلا در مس (در شعر و شاعری)، چ اول، تهران: چهر.
پورجوادی، نصرالله. (1396)، «ادبیات تصوف، به زبان فارسی»، تصوف؛ خاستگاه، تاریخ و موضوعات وابسته (مجموعهمقالات)، به کوشش فاطمه لاجوردی، چ اول، تهران: مرکز دائرهالمعارف بزرگ اسلامی، ص337-363.
حاجآقابابایی، محمدرضا؛ امیر نصری. 1389. «تکوین شخصیت قهرمان در چهار روایت از تذکرهالاولیا»، فصلنامۀ زبان و ادب پارسی. ش 46. ص 123- 143.
حسینپور، علی. (1381)، «حماسة عرفانی و تجلی آن در شمسنامة مولانا»، فصلنامة پژوهش زبان و ادبیات فارسی، دورة جدید، ش اول، ص 35 – 52.
خالقیمطلق، جلال. (1386الف)، «حماسه»، دانشنامة زبان و ادب فارسی، به سرپرستی اسماعیل سعادت، جلد دوّم، تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی، ص 738 – 745.
خالقیمطلق، جلال. (1386ب)، حماسه، پدیدهشناسی تطبیقی شعر پهلوانی، چ اول، تهران: مرکز دائرهالمعارف بزرگ اسلامی.
دشتی، علی. (2535)، سیری در دیوان شمس، چ چهارم، تهران: بنیاد فرهنگ ایران.
دوبرو، هدِرِ. (1389)، ژانر (نوع ادبی)، ترجمة فرزانه طاهری، چ اول، تهران: نشر مرکز.
رجایی بخارائی، احمدعلی. (بیتا)، فرهنگ اشعار حافظ، چ ششم، تهران: علمی.
رزمجو، حسین. (1368)، انسان آرمانی و کامل در ادبیات حماسی و عرفانی فارسی، چ اول، تهران: امیرکبیر.
رزمجو، حسین. (1370)، انواع ادبی و آثار آن در زبان فارسی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی.
رزمجو، حسین. (1364)، «حلقههای اتصال یا پل میان حماسه و عرفان در ادبیات منظوم فارسی»، جستارهای ادبی، ش 69، ص301 – 324.
رزمجو، حسین. (1381)، قلمرو ادبیات حماسی ایران، ج1، چ اول، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
رضایی، عربعلی. (1382)، واژگان توصیفی ادبیات، چ اول، تهران: فرهنگ معاصر.
زرقانی، سیدمهدی. (1390)، تاریخ ادبی ایران و قلمرو زبان فارسی، تطور و دگردیسی ژانرها تا میانة سدة پنجم هجری به انضمام نظریة تاریخ ادبیات، چ دوّم، تهران: سخن.
زرقانی، سیدمهدی. (1388)، «طرحی برای طبقهبندی انواع ادبی در دورة کلاسیک»، پژوهشهای ادبی، س6، ش24، ص81– 106.
زرقانی، سیدمهدی و محمودرضا قربانصباغ. (1395)، نظریه ژانر (نوع ادبی)، رویکرد تحلیلی – تاریخی، چ اول، تهران: هرمس.
زرینکوب، عبدالحسین. (1369)، ارزش میراث صوفیه، چ ششم، تهران: امیرکبیر.
زرینکوب، عبدالحسین. (1384)، با کاروان حلّه، چ چهاردهم، تهران: علمی.
زرینکوب، عبدالحسین. (1364)، سرّ نی، نقد و شرح تحلیلی و تطبیقی مثنوی، چ اول، تهران: علمی.
ستاری، جلال. (1389)، جهان اسطورهشناسی، اسطوره در جهان عرب و اسلام، چ دوّم، تهران: نشر مرکز.
شفیعی کدکنی، محمدرضا. (1391)، رستاخیز کلمات، درسگفتارهایی درباره نظریه ادبی صورتگرایان روس، چ اول، تهران: سخن.
شفیعی کدکنی، محمدرضا. (1392)، زبان شعر در نثر صوفیه، چ اول، تهران: سخن.
شواب، رمون. (1389)، «اساطیر در ادبیات (کهن) شرق»، جهان اسطورهشناسی، اسطوره در جهان عرب و اسلام، ترجمه و تألیف جلال ستاری، چ دوم، تهران: مرکز، ص6-24.
شمشیرگرها، محبوبه. (1389)، «بررسی سبکشناسانه حماسههای دینی در ادب پارسی، مجله تاریخ ادبیات، ش64، ص133-160.
شمیسا، سیروس. (1381)،انواع ادبی، چ نهم، تهران: فردوس.
شهبازی، اصغر. (1393)، «حماسهسرایی دینی در ادب فارسی»، آینه میراث، ش55، ص183-210.
شهبازی، اصغر. (1388)، کلیات سبکشناسی، چ دوم، تهران: میترا.
شیری، قهرمان. (1389)، «تأثیر آیات و روایات بر شکلگیری کرامات»، فصلنامة ادب و عرفان، سال اوّل، شمارة چهارم، ص17– 39.
صاحبالزمانی، ناصرالدین. (1389)، خط سوّم، چ بیستودوّم، تهران: عطایی.
صدرینیا، باقر؛ ابراهیمپور نمین، محمد. (1393)، «دگرگونی گستره کرامات در مناقبنامههای مشایخ تصوف»، فصلنامه ادبیات عرفانی و اسطورهشناختی، س10، ش37، ص145-182.
صفا، ذبیحالله. (1379)، حماسهسرایی در ایران، تهران: امیرکبیر.
طباطبایی، جواد. (1395)، تأملی درباره ایران، چ اول، تهران: مینوی خرد.
طباطبایی، جواد. (1367)، درآمدی فلسفی بر تاریخ اندیشه سیاسی در ایران، چ اول، تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بینالمللی.
عابدی سرآسیا، علیرضا و محمدصادق علمی سولا و محمدکاظم علمی سولا؛ (1389)، «بررسی امکان دسترسی به نیّات مؤلف، نقدی بر هرمنوتیک قصدیستیز و نظریه مرگ مؤلف»، مطالعات اسلامی – فلسفه و کلام، سال چهلودوم، ش2/85، ص169- 194.
عبادیان، محمود. (1379)، انواع ادبی: شمهای از سیر گونههای ادب در تاریخ ادبیات فارسی، چ اول، تهران: حوزة هنری سازمان تبلیغات اسلامی.
عطار، فریدالدین محمدبن ابراهیم. (1379)، تذکرهالاولیا، تصحیح محمد استعلامی، چاپ یازدهم، تهران: زوار.
فتوحی، محمود. (1389)، «از کلام متمکن تا کلام مغلوب (بازشناسی دو گونه نوشتار در نثر صوفیانه)»، نقد ادبی، س3، ش10، ص35-62.
فتوحی، محمود. (1391)، سبکشناسی؛ نظریهها، رویکردها و روشها، چ اول، تهران: سخن.
فردوسی، ابوالقاسم. (1386)، شاهنامه (بر پایه چاپ مسکو)، چ سوم، تهران: هرمس.
قاسمیپور، قدرت. (1389)، «وجه در برابر گونه: بحثی در قلمروی نظریه انواع ادبی»، نقد ادبی، س3، ش10، ص63-89.
قبادی، حسینعلی. (1381)، «حماسة عرفانی، یکی از انواع ادبی در ادبیات فارسی»، فصلنامة پژوهش زبان و ادبیات فارسی، دورة جدید، ش اوّل، ص 1 – 20.
کربن، هانری. (1389)، «از حماسه پهلوانی تا حماسة عرفانی»، ترجمه انشاءالله رحمتی، اطلاعات حکمت و معرفت، ش55، ص46-49.
کرون، پاتریشیا. (1395)، جامعههای ماقبل صنعتی، کالبدشکافی جهان پیشامدرن، ترجمه مسعود جعفری، چ اول، تهران: نشر ماهی.
کزازی، میرجلالالدین. (1370)، رؤیا، حماسه، اسطوره، چ اول، تهران: مرکز.
کیمنش، عباس(مشفق کاشانی). (1379)، «پیوند حماسه با عرفان»، شناخت، ش27، ص127-154.
مختاری، محمد. (1368)، حماسه در رمز و راز ملی، چ اول، تهران: قطره.
مرتضوی، منوچهر. (1372)، فردوسی و شاهنامه، چ اول، تهران: علمی و فرهنگی.
معین، محمد. (1368)، «شماره هفت و هفتپیکر نظامی»، مجموعهمقالات دکتر محمد معین، به کوشش مهدخت معین، ج1، تهران: معین، ص253-334.
مکاریک، ایرنا ریما. (1388)، دانشنامه نظریههای ادبی معاصر، ترجمه مهران مهاجر و محمد نبوی، چ سوم، تهران: آگاه.
نوسباوم، مارتا. (1387)، ارسطو، ترجمه عزتالله فولادوند، چ سوم، تهران: طرح نو.
ولک، رنه؛ و آوستن وارن. (1382)، نظریه ادبیات، ترجمه ضیاء موحد و پرویز مهاجر، چ دوم، تهران: علمی و فرهنگی.
یاحقی، محمدجعفر. (1369)، فرهنگ اساطیر و اشارات داستانی در ادبیات فارسی، چ اول، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و سروش.