نویسندگان

• محمد پاشایی ¹
• ابوالفضل رمضانی ²

¹ استادیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان

² استادیار زبان و ادبیات انگلیسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان

چکیده

محمدعلی جمال­زاده نخستین نویسندۀ ایرانی است که سنت‌های کهن داستان‌سرایی را با فنون داستان‌نویسی اروپایی تلفیق کرد و اولین داستان‌ کوتاه فارسی را پدید آورد. اولین مجموعه داستان او‌ با عنوان «یکی بود یکی نبود» را سرآغاز ادبیات واقع‌گرای ایران دانسته‌اند. از سوی دیگر، آثار داستانی جلال آل‌احمد تصویرگر زندگی سنتی و محیط مذهبی بخش‌هایی از جامعه است که در معرض  مدنیت و تجدد‌ قرار گرفته‌اند. آل احمد‌ در آثار داستانی خود کوشید‌ واقعیت‌های زنـدگی اجـتماعی را با‌ نـظری‌ انتقادی‌ ارائه‌ کند و در این راه واقعیت و بیان آن را فدای تصویرسازی هنری‌ نکرد. رسالت داستان‌نویسی از نظر او در وهله‌ نخست‌ انعکاس‌ منتقدانه‌‌ واقعیت‌ بود. بر این اساس، مقالة حاضر با روش توصیفی - تحلیلی سعی دارد تا با بررسی مؤلفه­های رئالیسم در آثار داستانی جمال­زاده و آل­احمد که به عنوان نویسندگان برجستة ادبیات داستانی ایران شناخته می­شوند و مقایسة مولفه­های رئالیسم در آثار آنها، علاوه بر کمک به تحلیل دقیق سبک شخصی هر یک، در تبیین علمی ادبیات داستانی ایران تأثیرگذار باشد. هر دو نویسنده به شخصیت‌های داستانی­ ویژگی‌هایی می‌دهند که برگرفته از فردی خاص یا ترکیبی از مختصات خود نویسنده باشد. جمال­زاده و آل­احمد برای به دست­دادن تصویر و رونوشتی از واقعیت از نثر به عنوان ابزاری کارآمد بهره برده­اند و داستان را با زبانی ساده و شفاف و عاری از پیچیدگی و صناعت­ ادبی روایت کرده­ و برای روایت داستان از اصطلاحات، تعابیر و ضرب­المثل­های عامیانه بهره ­برده­اند. زبان در نثر هر دو نویسنده کارکردی ارجاعی دارد و فصاحت زبانی جای خود را به شفافیت در زبان داده است.

کلیدواژه‌ها

• رئالیسم
• داستان
• محمدعلی جمال‌زاده
• جلال آل احمد

20.1001.1.22517979.1396.70.235.2.4

عنوان مقاله [English]

Analysis of the Components of Realism in the Fiction of Jamalzadeh and Al-e Ahmad

نویسندگان [English]

• Mohammad Pashai ¹
• Abolfazl Ramazani ²

¹ Assistant Professor of Persian Language and Literature, Shahid Madani University of Azarbaijan

² Assistant Professor of English Language and Literature, Shahid Madani University of Azarbaijan

چکیده [English]

Realistic story writing in Persian literature was common among the writers since the beginning of story writing in the new style until present and most of the great contemporary writers have employed these realistic elements in their works. Jamalzadeh was one of the first Iranian writers who combined the old traditions of story writing with European story writing techniques and wrote the first Persian short story. His first collection of short stories, “Once Upon a Time” marks the beginning of the Iranian realistic literature. On the other hand, the fictions of Jalal Al-e Ahmad demonstrate the traditional life and religious environment of some part of the society which have been exposed to civility and modernity. Al-e Ahmad has tried to represent social life realities by expressing his critical view in his stories and he never victimized reality and truth for the sake of artistic visualization. In his opinion, the mission of story writing is critical reflection of reality in the first place. Therefore, this article aims to investigate the realism components in the fiction of Jamalzadeh and Al-e Ahmad as prominent writers of Iranian fiction, and compare their realism components as an aid to the analysis of their personal style and a tool for explaining the Iranian fiction. Both writers have employed the story writing realistic components and principles including characterization, description, language, and realistic theme for narration of the stories.

کلیدواژه‌ها [English]

• Realism
• prose
• Mohammad Ali Jamlalzadeh
• Jalal Al-e Ahmad
• reality