چکیده
ماده 231 قانون امور حسبی مصوب 1319 مقرر داشته است که: «دیون مؤجل متوفی بعد از فوت حال می‌شود»؛همین قاعده در فقه نیز مورد تایید قرار گرفته است.به عبارت دیگر،طلبکار پس از فوت مدیون بدون آنکه مقید به مطالبه حق در اجل مقرر باشد،بلافاصله حق مطالبه پیدا می‌کند و وارث نیز موظف هستند دیون مورث خود را هر چند که اجل آن فرا نرسیده باشد، اداء نمایند.سئوال قابل طرح این است که چنانچه شخصی مبادرت به انعقاد قراردادی نماید و قبل از رسیدن موعد اجرای تعهدات مقرر در عقد فوت کند، آیا تعهد وراث طبق ماده مرقوم حال می‌گردد یا آنکه وظیفه آنان،اجرای تعهد در زمان مقرر است. راه حلی که در این مختصر با تکیه بر اصول و ضوابط فقهی و حقوقی اتخاذ گردیده،این است که در تعهدات ناشی از عقود،بویژه قراردادهای دو جانبه،که اجل در تعادل اقتصادی عوضین نقش اساسی ایفا می‌نماید،وراث مکلف به اجرای تعهد در موعد مقرر در عقد می‌باشند و با فوت طرف عقد چنین تعهداتی حال نخواهد شد.با مرگ انسان،حقوق و تعهدات وی به وارث منتقل می‌شود و آنان ذی حق در استیفای حقوق و
کلیدواژه‌ها
', './data/perlit/coversheet/cover_fa.jpg'))