نوع مقاله : علمی- پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار دانشگاه تبریز

2 دانشجوی دکترا

3 دانشیار دانشکده ادبیات فارسی و زبان‌های خارجی دانشگاه تبریز

4 استادیار دانشگاه تبریز

چکیده

مشتاقان فرهنگ و ادب ایرانی همواره در کشورهایی مانند هند، پاکستان، افغانستان و ... در پی التذاذ ادبی و دریافت صحیح از متون فارسی بوده، در تفهیم آن‌ها اهتمام ورزیده‌ و به شرح آثاری مثل شرفنامه نظامی گنجوی پرداخته‌اند. نگارندگان در این مقاله به روش کتابخانه‌ای به کاربرد واژه‌ها، ریخت‌شناسی نوشتاری و دستور زبان در نسخ خطی شروح شرفنامة نظامی گنجوی تأکید نموده با توجه به ویژگی‌های زبانی و سبکی آن‌ها را به دلیل هم-پوشانی و همسانی نثرشان توصیف می‌کنند. نتایج این بررسی بعد از معرفی مختصر نسخ خطی شروح شرفنامه به‌عنوان متون علمی- ادبی نشان‌دهندۀ آن است که همه شارحان با نگرش به محدوده مکانی آن‌ها، شبه‌قاره هند، بر زبان فارسی تسلط خوبی داشته و معانی و مفاهیم را با واژگان و جملاتی ساده، قابل‌فهم، صریح، روشن و منطبق با زبان معیار هند و حتی ایران آن زمان مستقیم انتقال داده‌اند. در عین ساده‌نویسی، از واژه‌های عربی و بومی یا اصطلاحات فنون ادبی و دیگر علوم و نیز آیات قرآنی و احادیث و عبارت‌های عربی بهره برده، از اطناب و زیاده‌گویی و کاربرد واژه‌های مترادف و پی‌درپی پرهیزکرده‌اند. علاوه بر این در شروح خطی مختصات دستوری مانند ترکیبات نحوی اضافی وصفی، ترکیبات و تکیه‌کلام‌های عربی، آیات و احادیث، افعل تفضیل، حروف و اسامی و افعال ساده و کهن استفاده‌شده و نثر آن‌ها را از یکدستی دور کرده است پس سبک آن‌ها ازنظر واژگان و ریخت‌شناسی، در مؤلفه‌های گزینش، ابداع و ساخت واژگان و رسم‌الخط بیشتر منطبق با ویژگی‌های نثر دوره غزنوی و سلجوقی (بینابین) بوده، نشانگر علمی بودن نثرآن‌هاست.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

scrutiny and analysis of linguistic features in manuscripts Explanationes of Ganjavi's Nezami Sharafnameh

نویسندگان [English]

  • Ebrahim Eghbali 1
  • Abasalt AhmadiDizaj 2
  • Mohammad Khakpour 3
  • Mohammad reza Abedi 4

1 Associate Professor, Faculty of Persian Language and Literature, Tabriz University, Tabriz, Iran

2 PHD student

3 Associate Professor, Faculty of Persian Language and Literature, Tabriz University, Tabriz, Iran

4 Assistant Professor, University of Tabriz

چکیده [English]

Enthusiasts of Iranian culture and literature Subcontinental countries, etc. have always been in search of literary inspiration and a correct understanding of Persian Texts, they have been diligent in understanding them, and from their own and others' point of view, they have described works such as Ganjavi's Nezami Sharafnameh have been paid. In this article, the authors have emphasized the use of words, written morphology and grammar in the manuscripts of Ganjavi's Nezami Sharafnameh, using a library method. They describe them according to their linguistic and stylistic features. The results of this study, after briefly introducing the manuscripts of Sharafnameh's commentaries as scientific-literary texts, show that all the commentators have a good command of the Persian language in view of their geographical area, the Indian subcontinent, and explain the meanings and concepts in simple, comprehensible words and sentences. , explicit, clear and consistent with the standard language of India and even Iran at that time, they have directly transmitted. While writing in a simple way, they used Arabic and native words or the terms of literary techniques and...and avoided exaggeration and the use of synonyms In addition, in the written explanations, grammatical coordinates such as extra descriptive syntactic combinations, Arabic combinations and...are used and the prose has removed them from uniformity, so the style In terms of vocabulary and morphology, in the components of selection, invention and ...they are more in line with the features of Ghaznavid and Seljuk period (intermediate) prose, which indicates that their prose is scientific.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Linguistic features
  • Manuscripts descriptions
  • Sharafnameh
  • Nezami Ganjavi
آرزو، سراج‎الدین علی‎خان (۱۲۹۳ق). شرح اسکندرنامه، با ۲۸۰ برگ به شماره ثبت ۲۰۹۹۵۱ و شماره ۱۸۷۸۶، نسخه خطی تهران: کتابخانه مجلس شورای اسلامی. «عم».
اکرم صاحب، محمد (قرن ۱۳). شرح اسکندرنامه، با ۹۴ برگ شماره نسخه: ۱/۱۸۷۵۸، تهران: نسخه خطی کتابخانه مجلس. «مجن».
بهار، محمدتقی (۱۳۸۶). سبکشناسی، چاپ نهم، ج 1 و 3، تهران: انتشارات امیرکبیر.
پهلوان‎شمسی، فاطمه و همکاران (1397). «تحلیلی بر رویکرد سبکی نسخۀ خطی شرح محبت‎نامۀ جامی»، دوفصلنامه پژوهشنامه نسخهشناسی متون نظم و نثر فارسی، دوره 3، شماره 7 صفحه 12۵-1۴8.
ثروتیان، بهروز (۱۳۶۸). شرفنامه نظامی گنجوی (شرح و توضیح). چاپ اول، تهران: انتشارات توس.
ترابی، سید محمد (۱۳۷۰). «حکیم نظامی مبتکر ساقی‎نامه»، آشنا، سال اول، آذر و دی، شماره 2.
خاکپور، محمد و محمد مهدی‎پور و مهدی باقری (۱۴۰۰) «دیدگاههای بلاغی صهبایی در شرح سه نثر ظهوری»، نشریه علمی جستارهای نوین ادبی، شماره ۲۱۴، پاییز.   دوره 54 شماره 3  صص 55-81
ستوده، غلامرضا (۱۳۸۶). مرجع شناسی و روش تحقیق در ادبیات فارسی، چاپ نهم، تهران: انتشارات سمت.
سرامی، قدم‎علی (1393). از رنگ گل تا رنج خار؛ شکلشناسی داستانهای شاهنامه، چاپ ششم، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
شایگان‌فر، حمیدرضا (1393). «نقد تصحیح خمسۀ نظامی به کوشش بصیرمژدهی، در مقایسه با نسخه‎های مصحَّح وحید دستگردی و مسکو»، متنشناسی اصفهان، دوره ۶، شماره ۱، خرداد ۱۳۹۳، صفحه ۴۱-۶۰.
شمیسا، سیروس (۱۳۷۵). کلیات سبکشناسی، چاپ چهارم، تهران: انتشارات فردوس.
علوی مقدم، مهیار (1389). «آسیب‎شناسی ساختار «شرح‌نویسی» در حوزه فهم ادبی»، فنون ادبی، شماره دو پاییز و زمستان، سال دوم، اصفهان، صص ۶۳-80.
غریب، رز (۱۳۷۸). نقد بر مبنای زیباشناسی، چاپ اول، ترجمه نجمۀ رجایی، مشهد: دانشگاه فردوسی.
غلامحسین‎زاده غلامحسین وهمکاران (۱۳۸۷). «نقد و تحلیل شرح‎های اسکندرنامه نظامی گنجوی»، ادبیات فارسی، پاییز 1387 ، دورۀ ۵، شمارۀ 19، صص 31-۵۵.
فتوحی محمود (۱۳۹۲). سبکشناسی، نظریهها، رویکردها و روشها، چاپ دوم، تهران: انتشارات سخن.
فرشیدورد، خسرو (1382). عربی در فارسی، چاپ هفتم، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
فرزاد عبدالحسین (1388). درباره نقد ادبی، چاپ پنجم، تهران: نشر قطره.
فؤادیان، محمدحسن و حاجی‌پور طالبی، جلیل (1397). «بررسی، تحلیل و معرفی سبک نسخه خطی شرح فارسی بر کافیه ابن‎حاجب» به نقل از سایت https://civilica.com/doc/902133
کریپندورف، کلوس (1378). تحلیل محتوا، چاپ پنجم، ترجمه هوشنگ نایب، تهران: انتشارات روش.
کمالی، آمنه و همکاران (1397). «بررسی محتوایی و سبکی نسخۀ خطی ترجمه و شرح رسالۀ طب‌القلوب»،  زبان و ادب فارسی دانشگاه آزاد سنندج، سال دهم، بهار، شماره ۳۴ 106-131
مؤلفان (1382). ادبیات فارسی تخصصی پیشدانشگاهی، چاپ پانزدهم، تهران: انتشارات کتب درسی.
ناتل خانلری، پرویز (1378). دستورتاریخی زبان فارسی، چاپ چهارم، به کوشش عفت مستشارنیا، تهران: توس.
ناشناس (بی‎تا). شرح اسکندرنامه، با ۲۸۰ برگ، به شماره ثبت ۱/۱۴۲۰۷، تهران: نسخه خطی کتابخانه مجلس. «مجک»
نصیرالدین سفیانی، محمد (قرن ۱۲). شرح شرفنامه، با ۹۷ برگ، شماره ثبتی ج ۲۰۹۳۷۰، تهران: نسخه خطی کتابخانه مجلس. «مجس»
همایی، جلال‎الدین (۱۳۸۹). فنون بلاغت و صناعات ادبی، چاپ سی‎ام، تهران: مؤسسه نشر هما.