چکیده
«ادبیت»اثر فراتر از جنبه‌های«ادبیاتی»است و نهایتا حرکت«فرامتنی»بیشتر از خود متن اهمیت پیدا می‌کند.در این جریان هدف از کاربرد زبان صرفا توجیه خود زبان می‌باشد و خوانندهء این نوع آثار به کمک«اصطلاح محوری»رمز و رموز و مکانیزمهای موجود در آن را کشف می‌کند.قع می‌شود. جریان ادبی دوم حالت«درون زبانی»یا«خود ارجاعی»دارد و جنبهء
', './data/perlit/coversheet/cover_fa.jpg'))