چکیده

چکیده
هدف از نگارش این مقاله بررسی اشتقاق دو واژۀ ایرانی میانه، یکی از زبان فارسی میانه و دیگری از زبان سغدی می‌باشد. برای واژۀ فارسی میانۀ madrm تاکنون اشتقاقی ارائه نشده و اشتقاق پیشتر ارائه شده برای واژۀ سغدی mazn نیز مورد تردید نگارندۀ این مقاله می‌باشد. با بررسی متن‌‌های حاوی این دو واژه و در نظر گرفتن فرایند‌های واجی در دو زبان فارسی میانه و سغدی برای هر یک از این دو واژه اشتقاقی پیشنهاد شده است. دلیل اینکه چرا از میان واژه‌‌های بسیار این زبان‌ها این دو واژه انتخاب شده‌اند اولین جزء آنها است که به نظر نگارنده حرف اضافۀ اوستاییma می‌باشد. این دو مورد تنها شاهد‌های وجود این واژۀ ایرانی باستانی در زبان‌های ایرانی میانه می‌باشند.

کلیدواژه‌ها

• اشتقاق
• ریشه‌شناسی
• سغدی
• فارسی میانه
• اوستایی