Authors

1 Assistant professor at gilan University

2 PHD candidate of gilan University.

Abstract

dramatic Spacing was first introduced by the german playwright and director, brecht, but the origin of this term stems from the divisions in epic and tragedy presented by plato and Aristotle. Aristotle considered tragedy as dramatic and epic as narrative. since brecht believed that the illusion of reality in a drama deprives the audience of an independent viewpoint and a  sense of judgement he created a type of drama based on narration and spacing derived from aristotles theory on epic and studies he conducted on eastern literature. There were no play in Persian classical literature؛ meaning that epic poems and drama lyrics had a narrative style and This was in contrast with aristotles notion on the non-narrative nature of tragedy, therefore Persian drama lyrics, much like epics, do possess a kind of spacing which originates more from eastern tradition than it does from brechts design. In this study, spacing in aristatelian epic and brechts theatre will be explained first and then spacing in nizamis poems, as one of the most prominent Persian lyricists, will be scrutinized so that we can have an understanding of the ideology of Persian literature and also analyze the spacing in these works as a fallacy for their lack of reality and solidaritydramatic Spacing was first introduced by the german playwright and director, brecht, but the origin of this term stems from the divisions in epic and tragedy presented by plato and Aristotle. Aristotle considered tragedy as dramatic and epic as narrative. since brecht believed that the illusion of reality in a drama deprives the audience of an independent viewpoint and a  sense of judgement he created a type of drama based on narration and spacing derived from aristotles theory on epic and studies he conducted on eastern literature. There were no play in Persian classical literature؛ meaning that epic poems and drama lyrics had a narrative style and This was in contrast with aristotles notion on the non-narrative nature of tragedy, therefore Persian drama lyrics, much like epics, do possess a kind of spacing which originates more from eastern tradition than it does from brechts design. In this study, spacing in aristatelian epic and brechts theatre will be explained first and then spacing in nizamis poems, as one of the most prominent Persian lyricists, will be scrutinized so that we can have an understanding of the ideology of Persian literature and also analyze the spacing in these works as a fallacy for their lack of reality and solidaritydramatic Spacing was first introduced by the german playwright and director, brecht, but the origin of this term stems from the divisions in epic and tragedy presented by plato and Aristotle. Aristotle considered tragedy as dramatic and epic as narrative. since brecht believed that the illusion of reality in a drama deprives the audience of an independent viewpoint and a  sense of judgement he created a type of drama based on narration and spacing derived from aristotles theory on epic and studies he conducted on eastern literature. There were no play in Persian classical literature؛ meaning that epic poems and drama lyrics had a narrative style and This was in contrast with aristotles notion on the non-narrative nature of tragedy, therefore Persian drama lyrics, much like epics, do possess a kind of spacing which originates more from eastern tradition than it does from brechts design. In this study, spacing in aristatelian epic and brechts theatre will be explained first and then spacing in nizamis poems, as one of the most prominent Persian lyricists, will be scrutinized so that we can have an understanding of the ideology of Persian literature and also analyze the spacing in these works as a fallacy for their lack of reality and solidarity

Keywords

-       استارمی، ابراهیم و الناز قدوسی شاهنشین، (1392)، «بررسی تطبیقی تئاتر ارسطویی و روایی با استناد به نمایشنامه­های ادیپ شهریار اثر سوفکلس و ننه دلاور و فرزندانش اثر برشت»، پژوهش­های ادبیات تطبیقی، شماره2: 1-22.
-       ایگلتون، تری، (1371)، «برتولت برشت و تئاتر حماسی»، ترجمه فرزین یزدانفر، کلک، شماره29: 238-241.
-       براکت، اسکار.گ، (1389)، تاریخ تئاتر جهان. ج1. ترجمه هوشنگ آزادی­ور، تهران: مروارید، چاپ پنجم.
-       برشت، برتولت، (1357)، زندگی تئاتری من. ترجمه فریدون ناظری، تهران، انتشارات جاویدان.
-       بی­نا، (1384)، «نظامی»، دائره­المعارف اسلام"شاعران پارسی"، (گرداوری توسط انتشارات لیدن ای جی بریل)، ترجمه حمید قهرمانی: 186-213، تهران: انتشارات آدنا.
-       تسلیمی، علی و سارا کشوری، (1390)، «فاصله­گذاری در بوف کور»، زبان و ادب فارسی(دانشکده ادبیات دانشگاه تبریز)، سال64، شماره224: 43-61.
-       جولایی، احمد، (1389)، قابلیت­های دراماتیک ادبیات کهن فارسی. تهران: انتشارات افراز.
-       دامود، احمد، (1387)، اصول کارگردانی تئاتر، چاپ هشتم. تهران: کتاب ماد.
-       داوسن، س.و، (1386)، درام، چاپ سوم، ترجمه فیروز مهاجر، تهران: نشر مرکز.
-       رضوی، سید نوراله، (1389)، بررسی داستان­های شاهنامه از نگاه ادبیات نمایشی. مشهد: امید مهر.
-       رهنما، فریدون، (1381). واقعیت­گرایی فیلم، ویراست دوم، تهران: موسسه فرهنگی هنری نوروز.
-       ریاحی، لیلی، (1376)، قهرمانان خسرو و شیرین، چاپ دوم، تهران: امیرکبیر.
-       شمیسا، سیروس، (1389)، انواع ادبی، چاپ چهارم از ویرایش چهارم، تهران: میترا.
-    علی آبادی، همایون، (1371)، «وجوه اشتراک و افتراق نمایش آیینی و درام معاصر ایران(تعزیه) با تئاتر غرب»، مجله هنر، شماره22: 169-178.
-       فروزان، فرناز، (1384)، شبح اغواگر شکسپیر(پژوهشی در تأثیر ادبیات پیشین ایرانی بر شکسپیر). مترجم احمد فروزان، تهران: یزدانی.
-       فنائیان، تاجبخش، (1389)، تراژدی و تعزیه (مقایسه). تهران: دانشگاه تهران.
-       کازرونی، سید احمد، (1387)، شرح حال شاعران ادب فارسی(همراه با ویژگی ها و نمونه اشعار28 تن از شاعران). تهران: ارمغان.
-       لوته، یاکوب، (1388)، مقدمه­ای بر روایت در ادبیات و سینما، چاپ دوم، ترجمه امید نیک فرجام، تهران: مینوی خرد.
-       معافیِ غفاری، فرزاد، (1385)، «نگاهی به کلان نظریه­های درام(ارسطو و برشت)»، رهپویه هنر، شماره1: 34-39.
-       نظامی گنجوی، الیاس ابن یوسف، (1389)، اسکندرنامه. تهران: نیک فرجام. 
-       ـــــــــــــــــــــــــــــــ ،(1389)، خسرو و شیرین،  تصحیح و حواشی: حسن وحید دستگردی(به کوشش سعید حمیدیان)، چاپ یازدهم، تهران: قطره.
-       ـــــــــــــــــــــــــــــــ ، (1364)، لیلی و مجنون. تصحیح و حواشی: بهروز ثروتیان، تهران: طوس. 
-       ـــــــــــــــــــــــــــــ ، (1364)، هفت پیکر. تصحیح و حواشی: حسن وحید دستگردی(به کوشش سعید حمیدیان)، چاپ هشتم، تهران: قطره. 
-       نکو روح، حسن، (1370)، «تئاتر حماسی برشت و حماسه شاهنامه»، کلک، شماره17: 107-110.
-       هولتن، اورلی، (1384)، مقدمه بر تئاتر، چاپ سوم، ترجمه محبوبه مهاجر، تهران: سروش.
-       یاری، منوچهر، (1380)، «ساختار شناسی روایت قصه­ها و متل­های ایرانی و تاثیر آن بر سینمای کیارستمی»، همکنش زبان و هنر. «فرهاد ساسانی»: 45-68، تهران: حوزه هنری.