Document Type : علمی- پژوهشی

Author

Associate Professor of Persian Language and Literature/ Payame Noor University of Urmia, Iran

Abstract

The greatest act of epic-mythological stories is kill the dragon. Other than Sistan’sheroes in Iran’s gladiatorship-national narratives, a number of kings also fight with dragon, creatures like dragon and dragons that have changedand they kill or capture them.In well-known sources and common narrations about him,Keixosrow Kiani is also one of these kings whohe is not a dragon race, but the story of his confrontation with the dragon is a genuine and ancient narrative that its background may be pre-Islamic sources of Iran and two different reports have survived in Arabic and Persian sources.The first report is in the book of “history of the Senii of the Moluk al-arz va al-anbia” written by Hamze Isfahani and then Zajjaji’sHomayoon nameh and Tarikhe Gozideh and Mostofi’sNozhat al goloob, in which Kexosrowkilled a dragon on the mountain between Fars and Isfahan and the other is the history narrative of Qom that the king is going to Qom to keeping back the dragon’s damage and the dragon escapes from her.The story of killing the dragon by Keyxosrowdue to lack of it in important and impressive texts such as Shahnameh and Tabari historyandagain tobe more prominent of the sacred and spiritual aspect of the king than his warfare and gladiatorship remained unknown and far from attention.

Highlights

Kaykhosrow, the Dragon Hunter

Sajjad Aydenloo

Associate Professor, PNU University of Urmia

Abstract:

The confront of Kaykhosrow with the dragon is one of the unique and almost unknown narratives ofIran’s epic tradition. Hamzeh Isfahani was the first who coined it in the book “SunniMoluk al-arzva al-anbia”that way: “people told Kaykhosrow, the red mountain called Kooshid located between Fars and Isfahan where a dragon dominates the region and humans.He [Kaykhosrow] went there with his people and killed the dragon and a fire-temple built on the mountain which became known as the Kooshidfire.”

The Arabic origin of the book “History of Qom” was written in 387 AH by Hasan ibn Mohammad Qomiand it has been translated into Persian in the years 805 and 806 AH. He mentioned another narrative about how to building the Saraft/Saraf village and confront of KayKhosrow and the dragon in this book: “Kaykhosrowhas built this land and when he got there [meaning: Saraft] a lake was there where all the groundwater and the rivers flowed into that lake. “This place is very suitable for construction”Kaykhosrowsaid. He ordered to build “Saraft” in this place and they called it “Saraf” which in their language that’s mean“Sarab” and in Arabic means “Rasol Ma”.The narrator says that Kaykhosrow came from the city of “Shir” [probably: “Shiz”] to here looking for the dragon and when he got to this area, he finds where the dragon lives and break up it. The dragon escaped and he went up the stack, so Kaykhosrowbuilt “Saraft” there.”

Beast killing some kings and myths in Iranian’s narratives means proving the legitimacy of the position of the prince and their bravery. I think that Kaykhosrow’sstory and the Dragon can be analyzed from this perspective as well:because Toos and Nozarian are opposed to Kaykhosrow's choice to replace Kavus for the reason Turanian race and that Kaykhosrow's mother is of Afrasiab race; therefore, perhaps in addition to the conquest’s test of Bahman’s devilish castle and the success of Kaykhosrowin this mission – as its narration mentioned in Shahnameh - motif of confront with the dragonalso attributed to him up to this important act the genius of the descent and deserving the young Kaykhosrow to sit on the throne of Iran shown.

Why does Kaykhosrow build a fire-temple there after killing the Kooshidmount’s dragon? In national narratives mentioned: Kaykhosrowis one of the kings who is a fire temple-maker or somehow relates to the fire temples. Except the famous Azargoshasp Fire-temple that narrative of its construction by Kaykhosrow after than conquest of Bahman’s castle mentioned in Shahnameh, building the Kosje, Karkuy and Ramesh’s villagefire-houseis also attributed to him. Probably attribution of the building the several fire-temple(like the Kooshid mount’s fire-temple) to Kaykhosrowis related to the clerical and spiritual image of this king.On the other hand, the general answer and relatively specificto building a fire-temple where the dragon is killed can be substitution a sacred and beneficial fire instead of a devilish creature with burning and damaging properties.

The story of Kaykhosrow’s beast killing is an origin and ancient narrative thatprobably is related to one of the Pahlavi Xodayname transcriptionsor Iranian pre-Islamicnarratives but for two reasons it is almost unknown and forgotten.The first and most important reason is that none of the valid and famous references (e.g. Abu Mansouri’sShahnameh and Tabari historyhas used of Pahlavi texts or Xodayname’sArabic translations or the ancient references of the Persian) have mentioned to this story for reasons that it is not clear to us today and strangely enough there is no mention of this important narrativein Pahlavi texts.Only the old and well known text is shortly mentioned to this narrative is the book of “SunniMoluk al-arzva al-anbia”. The book “History of Qom” has pointed to it as well, but it can never validate public histories.The books “TarikheGozideh” and “Mostofi’sNozhat al Golub” are one of the more recent references and Homayunnameh is one of the anonymous and unnoticed poems of Persian literature, too. The Kaykhosrow’s story and the dragon like other acts of this king was once famous either spoken about that in Pahlavi textsor mentioned in famous historical references such as Tabari history, al-BadovaTarikh, MojmalolTawarikh and etc. or Ferdowsi through his prose’sreference/references it sings poetry and would be immortal. This story is due to its narratives relevance to world motif of beast killing and it is similar to other stories of this repetitious narrative, so it has the ability to express in this way which unfortunately has not been the case.

Keywords:SuuniMoluk al-arzva al-anbia, Qom history, Kaykhosrow, dragon, dragon hunting.

 

Bibliography:

-Esfahani, Hamzat-e-   ebn-e- Hasan, Seni Moluk-el- Arz-e0 va al-Anbiya (History of Prophets and Kings), translated by: Dr (1367). Jafar Shear, Tehran: Tus.

-Ferdows, Abulagasem, (1393). Shahname, edited by: Dr. Jalal Khaleghi Motlagh, Tehran: Soxan.

-Gomi, Hasn ebn-e- Mohammad, (1361), Tarix-e- Gom (History of Gom), translated by:Hasan ebn-e- Ali Gomi, edited by: Seyyed Jala-ol- din Tehrani, Tehran: Tus.

-Green, Rager, (1394), Book of Dragons, translated by: Shahede Saiedi, Tehran: Markaz.

-Huart, CL (1997), ((Kay Khusraw)), The Encyclopedia of Islam (New Edition), E. J. Brill, vol, 4, p.815.                                                          

-Khaleghi Motlagh, Jalal (1989), ((Aždahā in Persian Literature)), Encyclopedia Iranica, edited by Ehsan Yarshater, New York, Routledge & Kagan Paul, vol, 3. pp. 199- 203.

-Khaleghi Motlagh, Jalal, (1381), ((Keyxosrow and Kurush)), Ancient Speech, with effort by: Ali Dehbashi, Tegran: Afkar, pp.257- 270.                                     

-Mir Abedini, Seyyed Abutalib and Mahin doxt Sadigiyan (1386), A Dictionary of Iranian Myth- epic, Tehran: Pezhuheshgah-e- Olum-e- Ensani va Motaleat-e- farhangi, vol,2.

-Mostowfi, Hamad-ol- lah, (1364), Tarix-e- Gozide, wieh effort by: Dr. Abdolhoseyn Navaie, Tehran: Amir Kabir.

-Mowlaee, Changiz, (1393), ((Keyxosrow)), Danesh- Name-ye- Zaban o Adab-e- Farsi (Encyclopedia of Persian Language and Literature), editors head: Esmaiel Saadat, Tehran: Persian Language and Literature Academy, vol.5, pp. 445- 449.

-Rastegar-e- Fasaie, Mansur, (1379) Dragon in Iranian Myth, Tehran: Tus.

-Razi, Hashem, (1381), Encyclopedia of Ancient Iran, Tehran: Tus.

-SkjÆrvØ, P. O (1989), ((Aždahā in Old and Middle Iranian)), Encyclopedia Iranica, edited by Ehsan Yarshater, New York, Routledge & Kagan Paul, vol, 3. pp. 191-  199.             



Keywords

Main Subjects

-        آیدنلو، سجّاد (1388)، «نشانه­های سرشت اساطیری افراسیاب در شاهنامه»، از اسطوره تا حماسه (هفت گفتار در شاهنامه­پژوهی)، تهران، سخن، چ دوم، صص89- 120.
-        آیدنلو، سجّاد (1396 الف)، «نکته­هایی از روایات پایان کار ضحّاک»، نیم­پخته ترنج (بیست مقاله دربارۀ شاهنامه و ادب حماسی ایران)، تهران، سخن، صص123- 151.
-        آیدنلو، سجّاد (1396ب)، «شیده واژه­ای نادر در شاهنامه»، در حضرت سیمرغ (بیست و پنج مقاله و یادداشت دربارۀ شاهنامه و ادب حماسی ایران)، تهران، بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار و سخن، صص169- 182.
-        آیدنلو، سجّاد (1397)، «ماه هاماوران یا شاه هاماوران؟ (تصحیح یک بیت در داستان رستم و اسفندیار) »، پژوهشنامۀ ادب حماسی، سال چهاردهم، شمارۀ اوّل (پیاپی25)، بهار و زمستان، صص13- 34.
-        آیوازیان (ترزیان)، ماریا (1391)، اشتراکات اساطیری و باورها در منابع ایرانی و ارمنی، تهران، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
-        ابن­اسفندیار، بهاءالدین­محمّد (1389)، تاریخ طبرستان، تصحیح استاد عبّاس اقبال آشتیانی، تهران، اساطیر.
-        اسدی، ابونصر (1317)، گرشاسپ­نامه، تصحیح حبیب یغمایی، تهران، بروخیم.
-        اصفهانی، حمزة بن حسن (1367)، تاریخ پیامبران و شاهان، ترجمۀ دکتر جعفر شعار، تهران، امیرکبیر، چ دوم.
-        اعتمادالسلطنه، محمّدحسن­خان (1367)، مراة البلدان، به کوشش دکتر عبدالحسین نوایی و میر هاشم محدّث، تهران، دانشگاه تهران.
-        ایرانشان بن ابی­الخیر (1377)، کوش­نامه، تصحیح دکتر جلال متینی، تهران، علمی.
-        ایرانشاه بن ابی­الخیر (1370)، بهمن­­نامه، ویراستۀ دکتر رحیم عفیفی، تهران، علمی و فرهنگی.
-        باقری­تبار، ناهیده (1392)، «دنا»، دانشنامۀ جهان اسلام، تهران، بنیاد دایرة المعارف اسلامی، ج18، صص192 و193.
-        بریان، پیر (1392)، امپراتوری هخامنشی، ترجمۀ ناهید فروغان، تهران، فرزان روز، چ چهارم.
-        بهار، مهرداد (1374)، «دربارۀ اساطیر ایران»، جستاری چند در فرهنگ ایران، تهران، فکر روز، چ دوم، صص11- 67.
-        بیرونی، ابوریحان (1392)، آثار باقیه (از مردمان گذشته)، ترجمۀ پرویز سپیتمان (اذکایی)، تهران، نی.
-        پیرنیا، حسن (1377)، عصر اساطیری تاریخ ایران (خطوط برجستۀ داستان­های ایران قدیم)، ویرایش: سیروس ایزدی، تهران، هیرمند.
-        حسن­دوست، محمّد (1393)، فرهنگ ریشه­شناختی زبان فارسی، تهران، فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
-        خالقی­مطلق، جلال (1381)، «کیخسرو و کوروش»، سخن­های دیرینه، به کوشش علی دهباشی، تهران، افکار، صص257- 270.
-        خورناتسی، موسس (1380)، تاریخ ارمنیان، ترجمۀ ادیک باغداساریان (ا. گرمانیک)، تهران، خودِ مولّف.
-        دیاکونوف، ا. م (1387)، «ماد»، تاریخ ایران (دورۀ ماد)، به سرپرستی ایلیا گرشویچ، ترجمۀ بهرام شالگونی، تهران، جامی، صص93- 241.
-        دینکرد هفتم (1389)، ترجمۀ دکتر محمّدتقی راشد محصّل، تهران، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
-        رستگار فسایی، منصور (1379)، اژدها در اساطیر ایران، تهران، توس.
-        رضی، هاشم (1381)، دانشنامۀ ایران باستان، تهران، سخن.
-        زجّاجی (1383)، همایون­نامه، تصحیح علی پیرنیا، تهران، فرهنگستان زبان و ادب فارسی، نیمۀ دوم.
-        سرکاراتی، بهمن (1378)، «پهلوان اژدرکش در اساطیر و حماسۀ ایران»، سایه­های شکارشده، تهران، قطره، صص237- 249.
-        شهرستان­های ایرانشهر (1388)، آوانویسی، ترجمۀ فارسی و یادداشت­ها: دکتر تورج دریایی، ترجمۀ فارسی: دکتر شهرام جلیلیان، تهران، توس.
-        صفا، ذبیح­الله (1363)، حماسه­سرایی در ایران، تهران، امیرکبیر، چ چهارم.
-        طوسی، محمّد بن محمود (1382)، عجایب­المخلوقات و غرایب­الموجودات، به اهتمام منوچهر ستوده، تهران، علمی و فرهنگی، چ دوم.
-        طومار نقّالی شاهنامه (1391)، تصحیح سجّاد آیدنلو، تهران، به­نگار.
-        فرامرزنامه (1382)، به اهتمام دکتر مجید سرمدی، تهران، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی.
-        فردوسی، ابوالقاسم (1386)، شاهنامه، تصحیح دکتر جلال خالقی­مطلق دفتر ششم با همکاری دکتر محمود امیدسالار و دفتر هفتم با همکاری ابوالفضل خطیبی، تهران، مرکز دایرة المعارف بزرگ اسلامی.
-        فردوسی، ابوالقاسم (1393)، شاهنامه، پیرایش دکتر جلال خالقی­مطلق، تهران، سخن.
-        فیروزمندی، بهمن (1393)، «تاریخ سیاسی ماد»، تاریخ جامع ایران، تهران، مرکز دایرة المعارف بزرگ اسلامی، ج1، صص413- 446.
-        قمی، حسن بن محمّد (1361)، تاریخ قم، ترجمۀ حسن بن علی قمی، تصحیح و تحشیۀ سیّد جلال­الدین طهرانی، تهران، توس.
-        کویاجی، جهانگیر کوورجی (1380)، بنیادهای اسطوره و حماسۀ ایران، ترجمۀ دکتر جلیل دوستخواه، تهران، چ اوّل از ویراست دوم.
-        گرین، راجر لنسلین (1394)، کتاب اژدهایان، ترجمۀ شاهده سعیدی، تهران، مرکز.
-        مجمل­التواریخ و القصص (1383)، تصحیح ملک­الشعرا بهار، تهران، دنیای کتاب.
-        مستوفی، حمدالله (1364)،تاریخ گزیده، به اهتمام دکتر عبدالحسین نوایی، تهران، امیرکبیر، چ سوم.
-        مستوفی، حمدالله (1389)، نزهت­القلوب، تصحیح و تحشیۀ گای لیسترانج، تهران، اساطیر.
-        مسعودی، علی بن حسین (1387)، مروج­الذهب و معادن­الجواهر، مترجم ابوالقاسم پاینده، تهران، علمی و فرهنگی، چ هشتم.
-        مختاری (1397)، شهریارنامه، تصحیح دکتر رضا غفوری، تهران، بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار و سخن.
-        مولایی، چنگیز (1393)، «کیخسرو»، دانشنامۀ زبان و ادب فارسی، به سرپرستی اسماعیل سعادت، تهران، فرهنگستان زبان و ادب فارسی، ج5، صص445- 449.
-        میرخواند (1380)، تاریخ روضه­الصفا فی سیرة الانبیاء و الملوک، تصحیح و تحشیۀ جمشید کیانفر، تهران، اساطیر.
-        میرعابدینی، سیّد ابوطالب و مهین­دخت صدیقیان (1386)، فرهنگ اساطیری- حماسی ایران، تهران، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنکی، ج2.
-        نظامی (1387)، خمسه (بر اساس چاپ مسکو- باکو)، تهران، هرمس، چ دوم.
-        یشت­ها (1377)، تفسیر و تألیف ابراهیم پور داوود، تهران، اساطیر.
-        Huart, CL (1997), ((Kay Khusraw)), The Encyclopedia of Islam(New Edition), E. J. Brill, vol, 4, p.815.
-        Khaleghi Motlagh, Jalal (1989), ((Aždahā in Persian Literature)), Encyclopedia Iranica, edited by Ehsan Yarshater, New York, Routledge & Kagan Paul, vol, 3. pp. 199- 203.                                     
-        SkjÆrvØ, P. O (1989), ((Aždahā in Old and Middle Iranian)), Encyclopedia Iranica, edited by Ehsan Yarshater, New York, Routledge & Kagan Paul, vol, 3. pp. 191- 199