TY - JOUR ID - 1692 TI - شعر «موج نو» و شعر «حجم‏گرا»ی معاصر فارسی JO - زبان و ادب فارسی (نشریه سابق دانشکده ادبیات دانشگاه تبریز) JA - PERLIT LA - fa SN - 2251-7979 Y1 - 2003 PY - 2003 VL - 46 IS - 188 SP - 157 EP - 180 KW - شعر معاصر فارسی KW - موج نو KW - شعر حجم گرا KW - شعر مدرن DO - N2 - در دهه چهل قرن شمسی حاضر جریان جدیدی در شعر معاصر فارسی ظهور کرد که به دلیل گسست کامل از جریانهای شعری پیش از خود و به سبب غرابتی که در اندیشه‏ها و اشعار بانیان و شاعران آن وجود داشت، به «موج نو» مشهور شد، و پس از گذشت مدتی کوتاه، با تغییراتی اندک، در هیأت «شعر حجم‏گرا» نمودار شد. این جریان در مقایسه با جریان شعر «سنت‏گرا» شعری بود «سنت گریز» یا حتی «سنت ستیز» بود و در مقایسه با جریان «شعر نو یا نیمایی»، مدرن می‏نمود چنان که شعر «نو»ی نیمایی پیش از خود را نیز «کهنه» می‏انگاشت. همچنین در قیاس با «شعر متعهد و ملتزم» که طرفدار نظریه «هنر برای مردم» بود و شعر را وسیله می‏دانست نه هدف، این جریان شعری هوادار نظریه «هنری برای هنر» بود و در جستجوی دستیابی به «شعر محض یا ناب» به غیر متعهد بودن شعر تاکید داشت. به همین دلیل، «جامعه گرایی» و «محتوا گرایی» که از اصول جریان شعر نیمایی بود، در این جریان جایگاهی نداشت، و «فرد گرایی» اساس کار را تشکیل می‏داد. در یک کلام، در این جریان با شاعرانی روبرو هستیم سنت ستیز، تعهد گریز، رویگردان از جامعه گرایی و محتواگرایی، و مدعی شعر مدرن و طرفدار شعر محض که از هر قید و بند فکری، اجتماعی، اخلاقی و ادبی آزاد باشد. UR - https://perlit.tabrizu.ac.ir/article_1692.html L1 - https://perlit.tabrizu.ac.ir/article_1692_97eb7b294fffa896db0326f9ccb875ad.pdf ER -