@article { author = {}, title = {}, journal = {Journal of Persian Language & Literature (Former Journal of the Faculty of Literature, University of Tabriz)}, volume = {46}, number = {188}, pages = {1-18}, year = {2003}, publisher = {University of Tabriz}, issn = {2251-7979}, eissn = {2676-6779}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {آینه سکندری}, abstract_fa = {آینة اسکندری که گفته‌اند آینه‌ای بوده‌است بر سرِ منارة اسکندریه و از عجایب هفتگانة جهان، در متون نظم و نثر پارسی بخصوص در شعر حافظ و خاقانی با ویژگی‌های خارق‌العاده‌ای منعکس شده‌است. نویسندگان کتب تاریخی و جغرافیایی نیز از قدیم در خلال آثار خود شرح و توضیحاتی گاه متناقض در باب این آینه آورده‌اند. این نوشته‌ها بنابر قراین، مأخذ خاقانی و حافظ و... بوده‌اند. استادان و محققان معاصر نیز بخصوص در شرح اشعار حافظ با استناد به این منابع بحث‌ها کرده‌اند. اما به نظر می‌آید هنوز واقعیت، ماهیت و کیفیت این آینه در بوتة ابهام مانده‌است. نویسنده در این مقاله بر آن است که ضمن جمع‌بندی اقوال مختلف قدیم و جدید و تحلیل آنها، گامی در جهت رفع این ابهامات بردارد.}, keywords_fa = {آینة سکندری,آینه‌های سوزان,آینه‌های کروی,آینه‌های محدب,آینه‌های مقعر,تصویر مجازی,عجایب هفتگانه,فاصلة کانونی,منارة اسکندریه}, url = {https://perlit.tabrizu.ac.ir/article_1685.html}, eprint = {https://perlit.tabrizu.ac.ir/article_1685_d7ac4de0e47437115c1123849a108375.pdf} } @article { author = {}, title = {}, journal = {Journal of Persian Language & Literature (Former Journal of the Faculty of Literature, University of Tabriz)}, volume = {46}, number = {188}, pages = {19-44}, year = {2003}, publisher = {University of Tabriz}, issn = {2251-7979}, eissn = {2676-6779}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {وحی‌ و الهام‌ و انواع‌ و مراتب‌ آن‌ در مثنوی‌ مولوی‌}, abstract_fa = {وحی‌ در قرآن‌ مفهوم‌ گسترش‌ یافته‌ای‌ دارد که‌ شامل‌ انواع‌ هدایت‌های‌ ناشناخته‌ از هدایت‌ جماد و نبات‌ و حیوان‌ گرفته‌ تا هدایت‌ انسان‌ را شامل‌ می‌شود. مولوی‌ با نگاهی‌ نو و بدیع‌ به‌ آیات‌ قرآنی‌، انواع‌ و مراتب‌ وحی‌ را بیان‌ داشته‌ و همچنانکه‌ شیوة‌ خاص ‌اوست‌ تفسیر عرفانی‌ لطیف‌ و بی‌سابقه‌ای‌ ارائه‌ می‌دهد. او هر چند عالی‌ترین‌ مرتبة‌ وحی‌ را مخصوص‌ پیامبران‌ عظام‌ می‌داند که‌ کسی‌ را یارای‌ دستیابی‌ بدان‌ نیست‌ ولی‌ بابهای‌ آسمان‌ را پس‌ از ختم‌ نبوت‌ به ‌روی‌ زمینیان‌ بسته‌ نمی‌داند و می‌گوید هر انسانی‌ با تحمـّل‌ ریاضت‌ و مجاهدت‌ می‌تواند محل‌ّ وحی‌ الهی‌ و در معرض‌ وزش‌ نسیم‌های‌ رحمت‌ و الهامات‌ پروردگار قرار گیرد. نوشتار حاضر، سعی‌ دارد آراء مولوی ‌را در خصوص‌ معانی‌ و مراتب‌ مختلف‌ وحی‌ در مثنوی‌ باز نماید و در پایان‌ رابطة‌ انسان‌ کامل‌ با وحی‌ و الهام‌ و عدم‌ تفاوت‌ و تمایز اساسی‌ میان‌ این‌ دو اصطلاح‌ را در نزد مولانا، مورد بحث‌ و بررسی‌ قرار دهد.}, keywords_fa = {وحی‌,الهام‌,نبوت‌,ولایت‌,انسان‌ کامل‌}, url = {https://perlit.tabrizu.ac.ir/article_1686.html}, eprint = {https://perlit.tabrizu.ac.ir/article_1686_53c9ea1b7e339969ae596b3fa443b307.pdf} } @article { author = {}, title = {}, journal = {Journal of Persian Language & Literature (Former Journal of the Faculty of Literature, University of Tabriz)}, volume = {46}, number = {188}, pages = {45-63}, year = {2003}, publisher = {University of Tabriz}, issn = {2251-7979}, eissn = {2676-6779}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {تعابیر سه‌گانه نظر، مزه‌ و اتحاد در جهان‌بینی‌ بهاء ولد}, abstract_fa = {مقاله‌ حاضر به‌ بررسی‌ جایگاه‌ سه‌ اصطلاح‌ نظر، مزه‌، اتحاد (وحدت‌) در بینش‌ کلامی‌ و عرفانی‌ بهاء ولد اختصاص‌ دارد. موضوعات‌ محوری‌ بحث‌ عبارتند از: آثار این‌ دریافت‌ها در روح‌ و جان‌ عارف‌، وجوه‌ دوگانه‌ نظر، آشنایی‌ با قلمرو نظر، تنوع‌ مفهوم‌ معیـّت‌، جمال‌گرایی‌ به‌ عنوان‌ یکی‌ از محورهای‌ اساسی‌ جهان‌بینی‌ بهاء ولد، پیوند مزه‌ها و خوشی‌ها با جهان ‌غیب‌. در جهان‌بینی‌ بهاء ولد سه‌ اصطلاح‌ نظر، مزه‌ و اتحاد با یکدیگر پیوندی‌ نزدیک‌ دارند، به‌ گونه‌ای‌ که ‌می‌توان‌ گفت‌ نوعی‌ پیوستگی‌ و ترتیب‌ میان‌ آنها برقرار است‌، بدین‌ معنی‌ که‌ دست‌یابی‌ عارف‌ از نظر به ‌مزه‌ و از مزه‌ به‌ وحدت‌ میسر می‌شود.}, keywords_fa = {نظر,مشاهده,مزه,خوشی,وحدت,معیـّت,جمال‏گرایی}, url = {https://perlit.tabrizu.ac.ir/article_1687.html}, eprint = {https://perlit.tabrizu.ac.ir/article_1687_b16a2291f42c0abf3c242f3273f62ec2.pdf} } @article { author = {}, title = {}, journal = {Journal of Persian Language & Literature (Former Journal of the Faculty of Literature, University of Tabriz)}, volume = {46}, number = {188}, pages = {65-81}, year = {2003}, publisher = {University of Tabriz}, issn = {2251-7979}, eissn = {2676-6779}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {بازتاب آگاهی های تاریخی از اروپا در شعر فارسی (از قرن ششم تا قرن دوازدهم هجری)}, abstract_fa = {یادکرد از مردمان و سرزمینهای مختلف در شعر فارسی، بازتاب آگاهیهای شاعران از موضوعات یاد شده است. مردم و سرزمین اروپا از روزگاران گذشته معمولاً در میان شاعران پارسی‏گوی نامی آشنا داشته‏اند. از حدود قرن ششم هجری شاعران ایرانی از اروپا و اروپاییان با نامهای مصطلح جدید، بویژه فرنگ و فرنگی در اشعار خود یاد کرده‏اند. در این نوشته سعی شده است مجموعه‏ای از تصورات مثبت و منفی شاعران ایرانی نسبت به اروپائیان از قرن ششم تا دوازدهم هجری بررسی گردد.}, keywords_fa = {اروپا,فرنگ,فرنگی,کفر,غزا,قید فرنگ,صورت فرنگ}, url = {https://perlit.tabrizu.ac.ir/article_1688.html}, eprint = {https://perlit.tabrizu.ac.ir/article_1688_22abcdf39b9252a5854ca0977c5dfe57.pdf} } @article { author = {}, title = {}, journal = {Journal of Persian Language & Literature (Former Journal of the Faculty of Literature, University of Tabriz)}, volume = {46}, number = {188}, pages = {83-106}, year = {2003}, publisher = {University of Tabriz}, issn = {2251-7979}, eissn = {2676-6779}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {رمانتیسم اروپا و شعر نو پارسی}, abstract_fa = {این مقاله به بر رسی چگونگی تأثیر شعر رمانتیک اروپا بر روند پیدایش و تکامل شعر نو پارسی می پردازد. تأملی براشعار نیما یوشیج به عنوان پایه گذار شعر نو پارسی و چند تن از نوپردازان پس از او نشان میدهد که شعر رمانتیک اروپا تأثیر عمیقی بر ابعاد مختلف شعرنو پارسی  نهاده است. هوگو، دوموسه، گوتیه و دیگران در شعر فرانسه و وردزورث، کلریج، شلی و دیگر رمانتیکهای انگلیس برای شکستن قالبهای صوری و مفهومی نئوکلاسیک تغییراتی را در شعر لازم می‏دیدند تا به وسیلة آنها بتوانند شعر را از خمودگی در محتوی، قالب و زبان درآورند. نیما نیز آن تغییرات را در شعر کهن پارسی به کار گرفت و به دیگران هم معرفی کرد. در این مطالعه بازتاب چند اصل شعر رمانتیک اروپا در آثار منظوم نیما، توللی، فرخ زاد، نادرپور و اخوان مورد بررسی قرار گرفته است تا بیانگر عمق تأثیر شعر دورة رمانتیک اروپا بر پیدایش و رشد شعر نو پارسی باشد.}, keywords_fa = {شعر رمانتیک,شعر نو فارسی,شعر نیما,قالبهای ساختاری,قالبهای مفهومی,آثار منظوم تولـّلی}, url = {https://perlit.tabrizu.ac.ir/article_1689.html}, eprint = {https://perlit.tabrizu.ac.ir/article_1689_3e2957ef895076dffa486294dfadec95.pdf} } @article { author = {}, title = {}, journal = {Journal of Persian Language & Literature (Former Journal of the Faculty of Literature, University of Tabriz)}, volume = {46}, number = {188}, pages = {107-132}, year = {2003}, publisher = {University of Tabriz}, issn = {2251-7979}, eissn = {2676-6779}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {ساخت روایت در شعر نیما}, abstract_fa = {روایت در ساده‌ترین مفهوم، داستانی است که در زمان روی می‌دهد و راوی کسی است که این داستان را نقل می‌کند. با این که حجم گسترده‌ای از اشعار نیما یوشیج روایتی از درد و رنج جامعه، عشق متعالی انسان به مردم و خاطرات کودکی و طبیعتی است که شاعر در آن زندگی کرده و تجربه آموخته اما به این جنبه از شعر او کمتر توجه شده است. اشعار روایت مدارانة نیما دارای دو ساخت سنتی و نو هستند. در ساخت سنتی گاه شاعر به شکل قدیم شعر کاملاً وفادار بوده و گاه در قالب‌های معهود شعر قدیم تغییراتی به وجود آورده که نتیجة رویکرد خاص او به کارکرد جدید قافیه بوده است و از آمادگی ذهنی شاعر برای ورود به ساخت تازه‌ای از شعر حکایت می‌کند. به عبارت دیگر نیما با روی آوردن به کارکرد دیگری از قافیه در واقع زمینه را برای طرح حرف‌ها و درد و رنج‌های تازه فراختر کرده است. در تمام اشعار روایی چه در ساخت سنتی و چه غیر سنتی، شاعر به عنوان دانای کل، شخصیت‌ها و گفتار آن‌ها را شکل داده و هر جا که لازم بوده با هنرمندی به توصیف صحنه و فضای داستان پرداخته و یا با تفسیر و تحلیل واقعه، نتیجه‌گیری و پیام‌رسانی کرده است. }, keywords_fa = {روایت,راوی,داستان,حکایت,شعر سنتی,شعر غیر سنتی,نیما}, url = {https://perlit.tabrizu.ac.ir/article_1690.html}, eprint = {https://perlit.tabrizu.ac.ir/article_1690_f8733ae22c26378be8259c0a57ec0f5a.pdf} } @article { author = {}, title = {}, journal = {Journal of Persian Language & Literature (Former Journal of the Faculty of Literature, University of Tabriz)}, volume = {46}, number = {188}, pages = {133-155}, year = {2003}, publisher = {University of Tabriz}, issn = {2251-7979}, eissn = {2676-6779}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {جلوه‌های رمانتیسم در شعر شهریار}, abstract_fa = {در این مقاله پس از اشاره به دلبستگی شهریار به موازین و قراردادهای شعر کلاسیک فارسی، تأثیرپذیری وی از اصول و آموزه‌های مکتب رمانتیسم مورد بحث قرار گرفته و ضمن پرداختن به پیشینه آشنایی وی با رمانتیسم و آثار رمانتیکهای ایرانی، چگونگی بازتاب جلوه‏های صوری و محتوایی رمانتیسم در شعر او ذیل عنوانهای تخیل رمانتیک، فضاسازی رمانتیک، نقد مظاهر تمدن و بازگشت به دوران ماقبل مدرنیسم، بازگشت به دامن طبیعت، روستاستایی، بازگشت به دوران کودکی و رویکرد عاطفی و شهودی به دین بررسی شده است.}, keywords_fa = {رمانتیسم,صحنه‏آرایی رمانتیک,تخیل,نقد تمدن,طبیعت گرایی,روستاستایی,کودکی,دین‎گرایی شهودی}, url = {https://perlit.tabrizu.ac.ir/article_1691.html}, eprint = {https://perlit.tabrizu.ac.ir/article_1691_e10e7dd0d2b2d942898d16f3e59589dc.pdf} } @article { author = {}, title = {}, journal = {Journal of Persian Language & Literature (Former Journal of the Faculty of Literature, University of Tabriz)}, volume = {46}, number = {188}, pages = {157-180}, year = {2003}, publisher = {University of Tabriz}, issn = {2251-7979}, eissn = {2676-6779}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {شعر «موج نو» و شعر «حجم‏گرا»ی معاصر فارسی}, abstract_fa = {در دهه چهل قرن شمسی حاضر جریان جدیدی در شعر معاصر فارسی ظهور کرد که به دلیل گسست کامل از جریانهای شعری پیش از خود و به سبب غرابتی که در اندیشه‏ها و اشعار بانیان و شاعران آن وجود داشت، به «موج نو» مشهور شد، و پس از گذشت مدتی کوتاه، با تغییراتی اندک، در هیأت «شعر حجم‏گرا» نمودار شد. این جریان در مقایسه با جریان شعر «سنت‏گرا» شعری بود «سنت گریز» یا حتی «سنت ستیز» بود و در مقایسه با جریان «شعر نو یا نیمایی»، مدرن می‏نمود چنان که شعر «نو»ی نیمایی پیش از خود را نیز «کهنه» می‏انگاشت. همچنین در قیاس با «شعر متعهد و ملتزم» که طرفدار نظریه «هنر برای مردم» بود و شعر را وسیله می‏دانست نه هدف، این جریان شعری هوادار نظریه «هنری برای هنر» بود و در جستجوی دستیابی به «شعر محض یا ناب» به غیر متعهد بودن شعر تاکید داشت. به همین دلیل، «جامعه گرایی» و «محتوا گرایی» که از اصول جریان شعر نیمایی بود، در این جریان جایگاهی نداشت، و «فرد گرایی» اساس کار را تشکیل می‏داد. در یک کلام، در این جریان با شاعرانی روبرو هستیم سنت ستیز، تعهد گریز، رویگردان از جامعه گرایی و محتواگرایی، و مدعی شعر مدرن و طرفدار شعر محض که از هر قید و بند فکری، اجتماعی، اخلاقی و ادبی آزاد باشد.}, keywords_fa = {شعر معاصر فارسی,موج نو,شعر حجم گرا,شعر مدرن}, url = {https://perlit.tabrizu.ac.ir/article_1692.html}, eprint = {https://perlit.tabrizu.ac.ir/article_1692_97eb7b294fffa896db0326f9ccb875ad.pdf} }